Jak podkreślają specjaliści HR – pracownicy z zagranicy są jedną z niewielu opcji ratunkowych, które pomagają prawidłowo funkcjonować wielu polskim firmom. Jednakże w drodze do znalezienia i zatrudnienia pomocy spoza kraju możemy napotkać wiele trudności związanych z procesem i administracją. Jakie są najczęściej spotykane i co możesz zrobić aby ułatwić sobie to zadanie?
Znalezienie pracownika
Aby zatrudnić pracownika najpierw musimy… go znaleźć. W poszukiwaniach odpowiedniej osoby z zagranicy, zazwyczaj koniecznością jest przeprowadzenie rekrutacji w języku zrozumiałym dla potencjalnych kandydatów a często najlepszą opcją jest rekrutowanie w danym kraju. Dlatego aby dobrze zaplanować proces, warto byłoby znać również lokalny rynek pracy oraz zatrudnić tłumacza. Jeśli więc decydujemy się na przeprowadzenie rekrutacji w danym miejscu, koniecznym może być również wynajęcie tam biura, co wiąże się z dodatkowymi kosztami i formalnościami.
Bariera językowa
Zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w obowiązku pracodawcy, który zatrudnia pracowników obcojęzycznych jest zawarcie z nim umowy w formie pisemnej, tłumaczonej na język zrozumiały dla obcokrajowca. Warto więc przygotować taką umowę w kilku wersjach językowych, zmniejsza to ryzyko niezrozumienia niektórych zapisów przez pracownika (szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że systemy pracy mogą się różnić od siebie w danych krajach). Stanowi to również dodatkowe zabezpieczenie dla pracodawcy w wypadku ewentualnego naruszenia zasad czy obowiązków.
Procedury i formalności
Droga do legalizacji zatrudnienia obcokrajowca zależy od wielu czynników, m.in od kraju jego pochodzenia, równie istotny jest okres czasu, na jaki planujemy zatrudnić taką osobę oraz do jakiego typu pracy. Najczęściej obcokrajowcy są zatrudniani na podstawie kilku procedur takich jak:
Procedura uproszczona – dotyczy obywateli Armenii, Białorusi, Ukrainy, Gruzji, Mołdawii oraz Rosji. Aby została ona uruchomiona, pracodawca powinien pozyskać wpis do ewidencji oświadczeń w Powiatowym Urzędzie Pracy, obcokrajowiec powinien natomiast posiadać dokument potwierdzający pozwolenie na pobyt na terenie Polski.
Zezwolenie na pracę – takie zezwolenie umożliwia zatrudnienie pracownika spoza granic kraju na dłuższy okres – od 1 roku do 3 lat. Procedura ta jest bardziej czasochłonna i skompilowana, czas trwania wydania takiego zezwolenia może trwać od 60 do nawet 90 dni w zależności od województwa. W większości przypadków uzyskanie zezwolenia na pracę wymaga przeprowadzenia również testu rynku pracy.
Zezwolenie na pracę sezonową – czyli zezwolenie typu S, dotyczące głownie przedsiębiorców z branż rolniczych, hotelarskich czy gastronomicznych, ponieważ dzięki temu mogą oni uzupełnić braki kadrowe w miesiącach większego zapotrzebowania.
Dodatkowe koszty
Planując zatrudnianie obcokrajowca, należy pamiętać o budżecie. Legalizacja zatrudnienia wymaga zwykle dodatkowych opłat, ponieważ oświadczenia, zezwolenia i koszty związane z wydaniem dokumentów spoczywają na pracodawcy.
Potrzebujesz pomocy?
Jeśli obawiasz się procedur i bariery językowej, warto skorzystać ze wsparcia jakie oferują agencje pracy. Jest to najczęściej wybierane rozwiązanie wśród przedsiębiorców. Mają one własne bazy kandydatów, gotowych do podjęcia pracy w innej lokalizacji, a oprócz przejęcia formalności, agencje oferują dodatkową pomoc dla pracowników w postaci np. odbycia badań u lekarza medycyny pracy czy pomocy w zakresie założenia konta bankowego – są to z pozoru niewielkie gesty, które znacznie ułatwiają współpracę.